ارزیابی طرح مدیریت ناحیه‌محوری مبتنی بر معیارهای شهرداری الکترونیک با مدل ویکور (مطالعۀ موردی: منطقۀ 6 و 15 شهرداری تهران)

در سال‌های اخیر، شهرداری تهران به تهیه و اجرای طرح‌هایی در ابعاد محله و ناحیه پرداخته است تا امکانات شهری راحت‌تر در اختیار شهروندان قرار بگیرد. یکی از مهم‌ترین این طرح‌ها، طرح مدیریت ناحیه‌محوری شهرداری تهران است. زمانی که این طرح اجرا شد (1387)، استقرار شهرداری الکترونیک از اهداف آن بود. درواقع ناحیه‌محوری مهم‌ترین طرح مدیریت پایین به بالا، تمرکززدا و مشارکتی است که برای رفع نابسامانی‌ها و مشکلات توسعة اجتماعی و فضایی شهر تهران طرح‌ریزی شد. هدف مقالة کاربردی حاضر ارزیابی طرح مدیریت ناحیه‌محوری مبتنی بر معیارهای شهرداری الکترونیک با مدل ویکور است. در تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهش به‌منظور شناسایی شاخص‌های مهم از روش دلفی فازی و نظر خبرگان استفاده شد. سپس بررسی شاخص‌های پژوهش از نظر اهمیت و تأثیر، به‌کمک تحلیل مسیر و تحلیل عاملی تأییدی و معادلات ساختاری صورت گرفت و مدل مفهومی این مقاله ارائه شد. با استفاده از مدل ویکور، نواحی شهرداری مناطق 6 و 15 از نظر شاخص‌های پژوهش رتبه‌بندی و مقایسه شدند. تجزیه و تحلیل داده‌ها در نرم‌افزارهای آماری SPSS، SPLS و ترسیم نقشه‌ها در نرم‌افزار ArcMap صورت گرفت. نتایج تحلیل براساس مدل ویکور نشان می‌دهد وضعیت نواحی منطقة 6 از منطقة 15 بهتر است و بالاترین رتبه‌ها برای نواحی 1 و 5 شهرداری منطقة 6 با امتیاز Q 957/0 و 1000 است. همچنین با استفاده از SPLS در این پژوهش، برازش مناسب مدل‌های اندازه‌گیری در سطح نمونة مورد مطالعه تأیید شد؛ بنابراین پیشنهاد می‌شود به‌منظور ارتقای یکسان همة ابعاد (منابع انسانی، اقتصادی، جغرافیایی و...) مدیریت همه‌جانبة شهرداری ناحیه عملی شود که تحقق این مهم مستلزم تعاملات دائمی، کارآمد و مستمر با نهادهای بالادستی و پایین‌دستی است.